فرزندم چنین باش

فرزندم!

آخر راه را آباد کن.

آن دنیا را با این دنیا عوض نکن!

درباره آن‌چه نمی‌دانی، گفتگو نکن!

آن جا که لازم نیست حرفی بزنی، نزن!

اگر می‌ترسی در راهی گم شوی، همان اول راه، پا، پس بکش؛

چون در آستانه سرگردانی، باز‌ایستادن و تأمل، بهتر است از

این که بگذاری حوادث هولناک، تو را بر پشت خود بنشانند و هرجا ببرند...

بخشی از ترجمه نامه سی و یکم نهج البلاغه